กระถิน

leucaena2
ใบอ่อนมีสาร Leucenine ที่ทำให้ผมร่วงและเป็นหมัน จึงไม่ควรกินมากหรือติดต่อกันนาน

กระถินบ้าน/ตอเบา/ผักก้านถิน/ผักหนองบก/Horse Tamarind/Leadtree/Leucaena
ชื่อวิทยาศาสตร์: Leucaena leucocephala (Lam.) de Wit
วงศ์: Leguminosae-Mimosoideae
ประเภท: ไม้ต้น
ความสูง: สูงได้ถึง 10 เมตร
ทรงพุ่ม: เรือนยอดค่อนข้างกลม
ลำต้น: มีเนื้อไม้ เปลือกสีน้ำตาล เนื้อในสีขาวนวล
ใบ: ประกอบแบบขนนกสองชั้น เรียงสลับกัน ใบย่อย 5 – 20 คู่ เรียงตรงข้าม รูปแถบหรือรูปขอบขนาน แกมรูปแถบ ปลายใบแหลม โคนใบมนและเบี้ยว
ดอก: ช่อดอกเป็นกระจุกกลมแน่น สีขาว ซึ่งเป็นส่วนของเกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์
ผล: เป็นฝักแบนยาว ปลายแหลม เมื่อแก่เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลและแตกออก ภายในมีเมล็ดแบนจำนวนมาก
ดิน: ดินร่วนระบายน้ำดี
น้ำ: ปานกลาง ทนแล้งได้ดี
แสงแดด: เต็มวัน
ขยายพันธุ์: เพาะเมล็ด
การใช้งานและอื่นๆ: ปลูกประดับริมรั้ว หมั่นตัดแต่งกิ่งอยู่เสมอจะแตกยอดให้เก็บกินตลอดปี เมล็ดแก่ใช้ทำเครื่องประดับได้ ยอดอ่อนกินเป็นผักสดกับน้ำพริกกะปิ ขนมจีนน้ำยา หรืออาหารรสจัดต่าง ๆ มีรสฝาดมันเข้ากับอาหารได้อย่างดี มีแคลเซียม ธาตุเหล็ก วิตามินเอ และใยอาหารสูง ช่วยต้านอนุมูลอิสระแต่ถ้าเป็นกระถินยักษ์ ยอดจะไม่อร่อย ฤดูที่กินกระถินอร่อยที่สุดคือฤดูฝน วิธีง่าย ๆ คือ เด็ดยอดที่อวบอ้วนล้างแล้วแช่น้ำไว้สักครู่ เทน้ำออก ทิ้งไว้ให้สะเด็ดน้ำนำมาแช่ตู้เย็น ยอดกระถินจะกรอบอร่อย