บ้านบางหมาก เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ อยู่ห่างจากตัวเมืองจังหวัดชุมพรเพียง 3 กิโลเมตร เเต่รายล้อมด้วยธรรมชาติซึ่งเเทบไม่มีเค้าของชุมชนเมืองให้เราเห็นเลยสักนิด เงาต้นปาล์มเรียงรายเป็นแถวยาวตลอดเเนวสวน กิ่งมะพร้าวโบกปลิวตามแรงลมพัดเป็นระยะ บ้านแต่ละหลังตั้งอยู่ห่างกันอย่างสันโดษ ทำให้หมู่บ้านแห่งนี้ดูคล้ายกับซุกตัวอยู่อย่างเงียบ ๆ ภายใต้สวนบรรยากาศเขียวครึ้มขนาดใหญ่ ตัดผ่านด้วยถนนคอนกรีตเล็ก ๆ สองข้างทางเราจะได้ยินเสียงร้องของลิงกังสอดเเทรกสลับกับเสียงรถยนต์เป็นระยะ บรรยากาศโดยรวมของชุมชนบ้านบางหมากจึงยังคงความเรียบง่ายเเละเนิบช้า เป็นเสน่ห์ให้คนเมืองหลวงโหยหา เเละอยาก(กลับ)มาสัมผัส
เช่นเดียวกับ คุณคม ศรีราช อดีตวิศวกรหนุ่มจากเมืองกรุงฯ ที่ย้อนกลับมายังที่นี่อีกครั้งในวัยสามสิบต้น ๆ ซึ่งกำลังก้าวหน้าในหน้าที่การงานที่ร่ำเรียนมา ด้วยใจที่มองเห็นว่าบ้านเกิดของเขานั้นมีเสน่ห์ไม่ต่างจากถิ่นฐานอื่นที่เคยไปพบเห็นเเละท่องเที่ยว ไม่ใช่เรื่องเเปลกหากเราจะชื่นชมวัฒนธรรมเเละธรรมชาติในดินเเดนอื่น เเต่จะมีสักกี่คนที่มองย้อนกลับมามองบ้านเกิดของตนเอง เเล้วพัฒนาให้ที่นั่นเกิดความพิเศษ เชื้อเชิญให้ผู้คนจากต่างถิ่นอยากเข้ามาสัมผัส เเละเก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่น่าประทับใจกลับไปดูบ้าง ดังนั้นเมื่อตั้งใจ “กลับบ้าน” ภารกิจแรกของวิศวกรหนุ่มผู้นี้ คือการเปลี่ยนสวนมะพร้าวบนที่ดินของครอบครัวให้เป็นที่พักของนักท่องเที่ยว โดยมีจุดขายคือวิถีชีวิตเกษตรกรรมของคนในชุมชนบางหมาก พร้อมกับคำนิยามสั้น ๆ ที่ทุกคนจะได้รับคือ “Local Experiences” เรียกว่าใครที่มาเยือนจะต้องได้รับประสบการณ์ที่แตกต่างกลับไป และทั้งหมดเป็นต้นกำเนิดของ วิลล่า วาริช รีสอร์ทเล็ก ๆ แห่งนี้
“ตอนที่บอกครอบครัวว่าจะทำโรงแรมเล็ก ๆ และทำที่นี่ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว ครอบครัวก็คัดค้านครับ ไม่มีใครเชื่อว่าเราจะทำได้ มองไม่ออกว่าจะไปทิศทางไหน แต่ผมก็ยืนยันที่จะทำ เพราะมองเห็นว่าทรัพยากรที่มีอยู่ในชุมชนนั้นเป็นจุดขายที่ไม่เหมือนที่อื่น ผมอยากทำที่พักเล็ก ๆ อยู่ริมน้ำ บรรยากาศเเบบจังเกิ้ลดูเป็นป่า ๆ หน่อย พอทำเสร็จก็เป็นบรรยากาศอย่างที่เห็น คือเป็นป่ามากกว่าที่คิด ชุมชนรอบข้างก็ยังเป็นสวนมะพร้าว สวนปาล์ม ชาวบ้านยังทำเกษตรกรรมอยู่ คนที่มาเที่ยวที่นี่จึงได้รับประสบการณ์แบบชาวบ้านจริง ๆ”
“ชุมชนที่เราอยู่ มีของดีอยู่แล้ว แต่จะทำอย่างไรให้คนอื่นได้เห็นตรงนั้น”
บ้านพัก 14 หลัง บนที่ดิน 7 ไร่ริมแม่น้ำท่าตะเภา ยามค่ำคืนจะได้เห็นหิ่งห้อยกระพริบเเสงเเข่งกับหมู่ดาว ยามเช้ามีนาฬิกาปลุกเป็นเสียงไก่ขันเจื้อนแจ้ว เพิ่มพลังด้วยมื้อเช้าเเสนอร่อย พร้อมลิ้มรสผลไม้สด ๆ จากในสวน เเละขนมไทยรสหวานหอมที่ทำจากกะทิสด ๆ ซึ่งเป็นวัตถุดิบที่หาได้ง่ายในท้องถิ่น ละเลียดกินคู่กับกาแฟโรบัสต้าคั่วสดใหม่หอม ๆ จากท้ายครัว อีกหนึ่งผลผลิตจากชาวบ้านในบ้านบางหมากที่ส่งตรงถึงโต๊ะอาหารริมน้ำ
“เรานำผลิตผลตามฤดูกาลจากชาวสวนมาเสิร์ฟให้ลูกค้า เช่น มังคุด หากช่วงไหนออกเยอะ เราก็จะไปเก็บจากสวนในรีสอร์ทมาเสิร์ฟ รวมถึง นำขนมไทยจากชาวบ้าน ผักปลอดสารพิษที่เก็บจากแปลงสด ๆ ให้ผู้เข้าพักได้รับประสบการณ์จากอาหารมื้อเช้า นอกจากนี้ยังสามารถสัมผัสวิถีชีวิตของชุมชนได้อย่างใกล้ชิด อย่างการปั่นจักรยานที่ทางรีสอร์ทมีไว้ให้บริการ หรือจะไปดูชาวบ้านสอนลิงกังเก็บมะพร้าวในสวนที่อยู่ใกล้ ๆ ก่อนแวะซื้อผลิตภัณฑ์น้ำมันมะพร้าวสกัดเย็นที่มะลิสปา ชิมอาหารอร่อย ๆ ที่ร้านบ้านยายปวด หรือพายเรือคายัคชมวิถีชีวิตริมน้ำก็ได้เช่นกัน”
แม้ว่าชุมพรจะมีเรื่องเล่าในประวัติศาสตร์เรื่องการปลูกเมล็ดกาแฟพันธุ์โรบัสต้า แต่ในภาคพื้นเกษตรส่วนใหญ่ ปาล์ม มะพร้าว ยางพารา ยังคงครองตำแหน่งพืชเศรษฐกิจที่สร้างรายได้ให้คนในพื้นที่ จนวันหนึ่งพืชผลทางการเกษตรเปลี่ยนเป็นพืชชนิดอื่นที่ตลาดให้ราคาดีกว่า เกษตรกรก็หันเหเปลี่ยนไปปลูกพืชที่สร้างรายได้สูงกว่าเเทน เเต่เมื่อผลผลิตล้นตลาด ปัญหาราคาพืชผลก็ตกต่ำ หมุนเวียนเป็นวัฏจักรอยู่เช่นนี้ไปเรื่อย ๆ จนเกิดเป็นคำถามที่ว่า อะไรคือความยั่งยืนที่แท้จริง
“ตอนนี้กาแฟมีราคาตกต่ำ ชาวสวนจึงเริ่มหันไปหาทางออก ว่าจะมีวิธีไหนทำให้สามารถตั้งราคาขายได้ด้วยตนเอง ซึ่งนั่นคือการเพิ่มคุณภาพของเมล็ดกาแฟให้ได้ผลิตผลที่มีคุณภาพ ชาวบ้านที่นี่ก็เช่นเดียวกัน เวลานักท่องเที่ยวต่างชาติมาสัมผัส เเละเรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ ๆ เมื่อพวกเขากลับไปยังประเทศของตนเอง ก็จะนำความประทับใจนั้นไปบอกต่อ หรือกลับมาหาเราอีกครั้ง ที่นี่ก็จะกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ยั่งยืนได้เช่นกัน”
ทุกวันนี้คุณคมยังตื่นมาดริปกาแฟให้แขกของเขาเองทุก ๆ เช้า พร้อมกับภรรยาในรีสอร์ทที่ทั้งคู่สร้างขึ้น ส่วนแขนอีกข้างยังคงเป็นกำลังของบางหมากทำหน้าที่สนับสนุนให้คนในชุมชน “อยู่ได้” จากการท่องเที่ยวที่เกิดขึ้น
สอบถามเพิ่มเติมได้ที่ วิลล่า วาริช ชุมพร
เรื่อง : JOMM YB
ภาพ : เอกรัตน์ ปัญญะธารา