บ้านเหล็กที่เหมือนจะดูหนัก เเต่กลับโปร่งเบาในความรู้สึก แม้จะดูเรียบง่าย แต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยรายละเอียด
“เราพยายามออกแบบให้ดูเรียบง่าย เพรียวบางที่สุด ไม่ดูเป็นการยึดติดกับวัตถุมากเกินไป แค่พอให้เราอยู่ได้อย่างสบาย ไม่ถึงกับเป็นการสั่งสมหรือโชว์ว่าเราใช้วัสดุตัวนั้นตัวนี้ ผมว่าไม่จำเป็น เหมือนเราใช้พื้นเพื่อเดิน ใช้หลังคาเพื่อกันฝนแต่ไม่ได้ใช้หลังคาเพื่อจะบอกว่าเรามีเงินถึงสร้างหลังคาแบบนี้ได้ เพราะการออกแบบเราต้องดึงหัวใจของการใช้สอยออกมา”
เมื่อบ้านสร้างขึ้นเพื่อการอยู่อาศัย “แก่น” ของบ้านก็คงหนีไม่พ้น “ความสุข” ของเจ้าของ และบางครั้ง “กรอบ” ก็อาจเป็นเพียงขีดจำกัดที่เราต้องก้าวข้าม เพื่อให้การออกแบบเกิดจาก “แก่น” จริง ๆ
ด้านหน้าออฟฟิศ Walllasia ซ่อนตัวอยู่หลังแมกไม้สีเขียว บานประตูเหล็กฉีกช่วยให้บ้านสีดำเคร่งขรึมดูโปร่งเบาและเป็นมิตรขึ้น
สวนเล็ก ๆ บนดาดฟ้าเต็มไปด้วยต้นฝาดขาวที่กำลังผลิใบเขียวขจีแซมกับต้นไม้เล็ก ๆ ที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ
พื้นที่ห้องนอนไม่ได้มีลักษณะเป็นห้องอย่างชัดเจนเพราะออกแบบพื้นที่กิจกรรมให้แยกออกไปต่างหากเพื่อเปิดรับธรรมชาติเอ๊าต์ดอร์ ส่วนห้องนอนจริง ๆ เป็นเพียงห้องเล็ก ๆ ติดเครื่องปรับอากาศ
ด้านบนของส่วนเวิร์คชอปโปร่งโล่งไม่มีหลังคา ต่อเติมโครงสร้างเหล็กโดยไม่ไปแตะต้องกับโครงสร้างเดิมของตัวบ้าน
ความดิบกระด้างของวัสดุเหล็กสีดำแซมสีสนิมที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติเป็นฉากหลัง ช่วยขับความเขียวชอุ่มของสวนแขวนอย่างชายผ้าสีดาและเฟินชนิดต่าง ๆ ให้ยิ่งงดงาม
ทางเชื่อมเอ๊าต์ดอร์บนคอร์ตกลางเชื่อมระหว่างชานพักผ่อนฝั่งออฟฟิศกับพื้นที่ส่วนตัวที่อยู่หลังบ้าน
งานศิลปะบางส่วนของคุณสุริยะติดตั้งอยู่บนต้นไม้กลมกลืนไปกับโครงสร้างเหล็กและธรรมชาติโดยรอบ รูพรุนที่เจาะบนแผ่นโลหะเลียนแบบใบไม้ที่ถูกหนอนแมลงกัดกิน แม้จะเป็นแผ่นเหล็กดิบกระด้าง แต่เมื่อแสงลอดผ่านกลับให้ความรู้สึกละเอียดอ่อน และสร้างอารมณ์การพักผ่อนเหมือนอยู่ใต้ร่มไม้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ชานพักผ่อนบนชั้นสองนำเสนอการสอดประสานของสถาปัตยกรรมและธรรมชาติอย่างกลมกลืน เสาโครงสร้างของส่วนต่อเติมล้อไปกับลำต้นของไม้ใหญ่ที่พุ่งทะลุขึ้นไปเหนือหลังคาให้ร่มเงาได้ดี เหมือนอยู่บนบ้านต้นไม้อย่างไรอย่างนั้น
“อีกด้านของบ้านเป็นประตูทึบ คนเขาจะบอกว่าเราเหมือนกับโรงสีข้าวรับซื้อข้าวเปลือก แต่พอเราใส่ดอกไม้ที่ประตู ภาพดอกไม้จะเด่นสดใสกว่าปกติ ทำให้เพื่อนบ้านเขาอยากคุยกับเราเรื่องดอกไม้นี่แหละ”
ส่วนเวิร์กชอปอีกด้านเป็นเหมือนสนามเด็กเล่นแบบแมน ๆ ของคุณสุริยะ เพราะเป็นทั้งอู่ซ่อมมอเตอร์ไซค์ฮาร์เล่ย์คันโปรด ทั้งยังเป็นที่ทำงานช่างซึ่งเป็นงานอดิเรกที่เขาชื่นชอบ
พื้นที่ห้องประชุมอยู่ในโทนสีดำเข้มขรึม โคมไฟตั้งโต๊ะ ช่วยสร้างความสว่างเฉพาะจุด
เจ้าของ : สุริยะ อัมพันศิริรัตน์
เรื่อง : Monosoda
ภาพ : จิระศักดิ์, นันทิยา
