อาคารทรงสี่เหลี่ยมหลังนี้ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกับที่พัก มาเพตรา (Mapetra) อำเภอบ้านเพ จังหวัดระยอง ดูสูงโดดเด่นแซงหน้าบ้านหลังอื่น ๆ ในละแวกนั้น ระแนงไม้ยาวหลายเมตรด้านหน้าช่วยกรองแสงแดดยามเช้าก่อนเข้าสู่ตัวบ้าน เกิดเป็นเส้นสายกราฟิกเท่ ๆ
ชั้นล่างของ มาเพตรา เป็นส่วนของร้าน Pheto Café ที่เป็นทั้งแกลเลอรี่จัดแสดงรูปถ่าย และเป็นพื้นที่ไว้พบปะสังสรรค์ ส่วนชั้นบนใครจะคิดว่ามันคือบ้านหลังน้อยที่แสนเรียบง่ายของคุณหนึ่ง – วรางคณา ยอดบุญมา อินทีเรียร์ดีไซเนอร์และ คุณรุน – วิรุฬห์ กุลตัณฑ์ อินทีเรียร์ดีไซเนอร์ผู้ผันตัวมาเป็นช่างภาพที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทั้งสองช่วยกันออกแบบที่นี่ออกมาได้สวยและน่าสนใจมาก ๆ ห้องทรงสี่เหลี่ยมเลียนแบบคอนโดในเมือง แต่เปลี่ยนวิวเป็นทะเลให้น่าอิจฉา ภายในสีขาวสะอาดตาจัดวางเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้น บอกได้ถึงการคัดสรรมาแล้วเป็นอย่างดีและทุกชิ้นจะถูกใช้งานอย่างคุ้มค่า
“ตอนออกแบบ ด้วยความที่เราทั้งคู่เป็นอินทีเรียร์ก็เลยคิดแต่ข้างในกัน รู้เลยว่าจะมีอะไรวางตรงไหนแต่เราไม่ใช่สถาปนิกเลยมองไม่เห็นถึงสภาพภูมิอากาศแรก ๆ มาอยู่ตอนหน้าฝนพอดี ฝนสาด น้ำรั่วเข้ามาเลยก็ต้องมาเพิ่มหลังคา กันสาด ค่อย ๆ ปรับเปลี่ยนต่อเติมกันไป”
ที่น่าแปลกใจคือ เมื่อนึกถึงบ้านริมทะเลที่พอจะมีบริเวณอยู่พอสมควร ทั้งคู่เลือกที่จะสร้างบ้านในรูปแบบสี่เหลี่ยมที่ใช้พื้นที่ไม่มากนัก “คอนเซ็ปต์แรกคืออยากได้ออฟฟิศ และข้างบนเป็นบ้านเล็ก ๆ บนพื้นฐาน 4 x 4 เมตร ด้วยความรู้สึกที่ว่าเราต้องทำเล็ก ๆ ให้มันอยู่ได้ ทุกอย่างเลยจะ flexible ปรับเปลี่ยนได้ตามการใช้งาน ดึงโซฟาออกมาเป็นที่นอนได้ หรือพับเก็บเพื่อใช้นั่งเล่นดูทีวี มีพื้นที่ตรงนี้พอจะออกกำลังกายได้ ส่วนมุมด้านในก็เป็นโต๊ะทำงาน แค่นั้นพอ เพราะมองว่าในอนาคตเราอาจจะมีการปรับเปลี่ยนใช้ที่นี่เป็นอย่างอื่นก็ได้”
นอกจากการเลือกใช้วัสดุที่น่าสนใจและการจัดวางฟังก์ชันต่าง ๆ ให้ลงตัวในสเปซที่ไม่ใหญ่มากนัก ยังมีการเลือกใช้ของใกล้ตัวต่าง ๆ มาตกแต่ง ที่คุณรุนบอกว่า แค่วางเฉย ๆ ก็เท่แล้ว เช่น กล้อง หมวก จักรยาน “กล้องฟิล์มโบราณผมซื้อเก็บไว้นานแล้ว ช่วงนั้นพอกล้องดิจิทัลเริ่มเข้ามาคนก็ทิ้งกล้องฟิล์มกัน บางตัวได้มาในราคาถูกมาก บางตัวแค่ 200 บาท ยังมีเลยนะ แต่เน้นว่ายังต้องใช้งานได้ทุกชิ้น”
เราลองให้คุณรุนเลือกกล้องตัวโปรดมาสักตัว ผลที่ได้คือคุณรุนเงียบไปนาน ก่อนจะตอบว่า “เลือกไม่ได้จริง ๆ เพราะชอบทุกตัว อย่างกล้อง Leica ตัวหนึ่ง ได้มาจากร้านถ่ายรูปในท้องถิ่น เจอใส่กล่อง ตั้งอยู่ ก็เลยถามเขาว่า ขายมั้ยเขาบอกว่า ไม่ขายหรอก ซื้อมาเก็บไว้เฉย ๆ เดี๋ยวเขาไปถามพ่อก่อน พ่อบอก 1,500 บาทละกัน ก็ซื้อเลย แล้วก็อุดหนุนร้านนั้นมาอีกหลายตัว”
คำว่า “มาเพตรา” มาจากคำว่า เภตรา ที่แปลว่าเรือสำเภา บวกเข้ากับคำว่า “มาเพ” ที่คุณแม่ของคุณรุนมักจะถามเสมอตอนที่คุณรุนอยู่กรุงเทพฯว่า “มาเพมั้ย” จึงกลายเป็นชื่อของที่นี่ นอกจากอาคารสวย ๆ แล้ว ยังมีเจ้าทานายสุนัขพันธุ์ลาบราดอร์ชื่อแปลกจนเราเองจนถามซ้ำไม่ได้ แถมยังฟังคำสั่งได้บ้าง ไม่ได้บ้างแล้วแต่อารมณ์ ทำหน้าที่เป็นพนักงานต้อนรับ คอยเรียกรอยยิ้มให้กับทุกคนที่แวะมาเยี่ยมเยือนแวะชมความสวยของที่นี่เสมอเลยค่ะ
เจ้าของ – ออกแบบ : คุณรุน – วิรุฬห์ กุลตัณฑ์
และคุณหนึ่ง – วรางคณา ยอดบุญมา
เรื่อง : jOhe
ภาพ : ณัฐวุฒิ เพ็งคำภู, อุ้ม เชาวนปรีชา
สไตล์ : เกษม์จงกล พูลล้น
เรียบเรียง : จรัญญา โลหะเวช