แต่ด้วยเวลาที่ผ่านไป ทำให้ถนนเลียบทางด่วนรามอินทรากลายเป็นถนนที่ขวักไขว่คึกคักที่สุดอีกเส้นหนึ่งของกรุงเทพมหานคร จากแผนเดิมที่อยากมีบ้านบนถนนใหญ่ จึงจำเป็นต้องปรับมาเป็นหมู่บ้านเงียบสงบที่อยู่ลึกเข้ามาในซอยนวมินทร์ 88 แทน “ พี่ก็มาซื้อตั้งแต่โครงการเปิดใหม่ ๆ เลยนะ ตั้งแต่ยังเป็นที่ดินเปล่า ทางโครงการเขาก็มีแบบบ้านให้เลือก เอ้อ จริงสิ ตอนนั้นคิดกันเรื่องตัวเลขบ้านเลขที่ด้วยนะ ตอนแรกอยากจะเลือกเลข 7 เพราะดูจะเป็นเลขดี แถมยังเป็นหลังเกือบสุดท้ายรับลม ไม่โดนแดด หรือไม่อย่างนั้นก็เลข 5 เลขดีเหมือนกัน ”
ซึ่งเมื่อเราถามถึงบทสรุปของบ้านเลขที่ 6 พี่จุ๊ก็ถึงกับปล่อยเสียงหัวเราะออกมา พร้อมพาเราเดินขึ้นไปยังชั้น 2 แล้วชี้ชวนให้ดูวิวนอกหน้าต่าง “ก็บ้านเล็กๆ หลังนี้น่ะ มองเห็นต้นหูกวางต้นใหญ่ด้านนอกได้พอดีน่ะสิ พี่รู้ว่าคุณแม่อยากเห็นต้นไม้ แต่ตอนพามาดูนะ ทำเป็นยึกๆ จิ๊จ๊ะ ไม่ยอมเลือกหลังนี้เสียที สุดท้ายพี่บอกไปว่า งั้นเอาหลังอื่น เพราะหลังนี้กรอบหน้าต่างเป็นสีขาว พี่ไม่ชอบ คุณแม่ท่านเลยบอกว่า เอาหลังนี้ละเห็นต้นหูกวาง เป็นอันสรุป จบเรื่อง”
และด้วยความที่ป้าจายชอบต้นไม้นี่เอง ทำให้พื้นที่รอบบ้านกลายเป็นสวนไปโดยปริยาย มีทั้งไม้ใหญ่ ไม้พุ่ม ไม้ดอก ปลูกสลับกันไปตามแต่ใจเจ้าของบ้าน ที่สำคัญป้าจายยังเป็นสมาชิกของสวนผักคนเมืองที่ได้รับรางวัลจากการประกวดสวนผักที่ใช้พื้นที่แคบได้อย่างเป็นประโยชน์สูงสุดด้วย “ พื้นที่ข้างบ้านนั่นไง มีที่อยู่ประมาณ 1.5 ตารางเมตร แม่ปลูกได้รวมพื้นที่จริงเกือบ 6 ตารางเมตรเชียวนะ ” แว่วเสียงป้าจายเล็ดลอดออกมาจากในครัว
นอกจากพื้นที่รอบบ้านที่ใช้ประโยชน์เป็นพื้นที่สีเขียวแล้ว พื้นที่ภายในก็ถูกแบ่งตามฟังก์ชันเอาไว้อย่างเหมาะเจาะเพราะเมื่อก้าวเข้าสู่ตัวบ้าน สเปซแรกที่เห็นคือส่วนนั่งเล่น ซึ่งเป็นพื้นที่กึ่งอเนกประสงค์ ตกแต่งด้วยโต๊ะตัวยาว เก้าอี้และม้านั่ง ไว้ใช้ดูโทรทัศน์ รับประทานอาหาร หรือแม้แต่จัดปาร์ตี้สำหรับเพื่อนๆ ของเจ้าของบ้านเอง
ในขณะที่พื้นที่ติดกับประตูจัดให้เป็นห้องทำงานของป้าจาย ซึ่งมองเห็นสวนหน้าบ้านได้อย่างถนัดชัดเจน กลิ่นหอมของอะไรบางอย่างพาให้เราเดินตามไปยังครัวด้านหลัง เพื่อพบกับป้าจายที่กำลังทอดเปาะเปี๊ยะกล้วยไว้หลายชิ้น… และทำให้เราเห็นว่า ครัวของบ้านหลังนี้ไม่ได้กว้างใหญ่อะไร แต่กลับเต็มไปด้วยอุปกรณ์ครบครัน หนำซ้ำยังดูใช้งานง่ายและใช้งานได้จริงอีกด้วย
ส่วนพื้นที่ชั้น 2 นั้นแบ่งออกเป็น 3 ห้องหลัก ๆ ได้แก่ห้องนอนของพี่จุ๊และพี่บะ ห้องนอนของป้าจายและห้องเก็บของที่พี่จุ๊ออกตัวก่อนว่า “ ของรกเยอะแยะ เก็บไม่หมดเสียที ”
แดดยามกลางวันราแสงลงไปบ้างแล้ว พวกเรายังคงนั่งพูดคุยกับพี่จุ๊และป้าจาย รอบตัวอบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟและกลิ่นเปาะเปี๊ยะกล้วยราดน้ำผึ้งอันหอมหวาน เอ๊ะ… นี่เรามาถ่ายงานหรือนั่งอยู่ในคาเฟ่กลางสวนกันแน่นะ
เจ้าของ : คุณพรศิลป์ สาขากร และคุณอภิชาติ งามเลิศ
เรื่อง : มนตรา ศิริขันธ์
ภาพ : ณัฐวุฒิ เพ็งคำภู, อุ้ม เชาวนปรีชา
สไตล์ : เกษม์จงกล พูลล้น
