ไซบีเรียนฮัสกี้ (Siberian Husky) เป็นสายพันธุ์ที่เก่าแก่ถึง 3,000 ปีมาแล้ว ถือว่าเป็นสายพันธุ์ที่บริสุทธิ์ มีลักษณะร่างกายที่แข็งแรง คล่องแคล่ว เต็มไปด้วยพลัง และ ยืดหยุ่น สืบทอดมาจากบรรพบุรุษที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมอันเหน็บหนาวของไซบีเรีย และ จากการเพาะพันธุ์ของชาวชุกชี (Chukchi) ที่อาศัยอยู่ทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือของเอเชีย ทำให้สุนัขสายพันธุ์นี้จึงถูกนำเข้ามาในอลาสก้า ระหว่างช่วงตื่นทองที่เมืองโนม (Nome) ก่อนจะแพร่เข้าสู่สหรัฐอเมริกาและแคนาดาในฐานะสุนัขลากเลื่อน
ประวัติเกี่ยวกับ สุนัขพันธุ์ ไซบีเรียนฮัสกี้
ชาวชุกชีเป็นผู้ที่ทำให้เกิด สุนัขพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้ ขึ้นมา แต่ต้นกำเนิดของสุนัขพันธุ์นี้นั้นยังเป็นปริศนา ซึ่งคาดว่าไซบีเรียนฮัสกี้น่าจะมีส่วนผสมของหลายๆพันธุ์มารวมกัน ส่งผลให้ชาวชุกชีต้องใช้เวลาหลายร้อยปีกว่าที่จะสามารถฝึกให้สุนัขพันธุ์นี้กลายเป็นสุนัขลากเลื่อนได้ โดยสุนัขพันธุ์นี้เป็นที่นิยมในช่วงเหตุการณ์ Alaskan gold rush เพราะเป็นกำลังสำคัญในการขนของต่างๆ เวลาผู้คนแถบอาร์คติกอพยพ และ ภายในเวลาต่อมาสุนัขพันธุ์นี้กลายมาเป็นสายพันธุ์ต้นๆ ที่นิยมในการแข่งขันสุนัข โดยในการแข่งขากเลื่อนปีค.ศ.1909 เป็นปีแรกที่ชาวชุชีได้นำสุนัขพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกีชนะในการลงแข่งขันด้วยความเร็วและความอดทน ทำให้สุนัขพันธุ์นี้ได้ถูกยกย่องให้เป็นพันธุ์ที่มีเกียรติสำหรับการแข่งขันลากเลื่อน โดยเฉพาะเมื่อกล่าวถึงความอดทนในการแข่งขัน
ในปีค.ศ.1925 เมือง Nome รัฐอลาสกาได้เกิดโรคระบาดจากสารพิษขึ้น (Great race of mercy) ทำให้ต้องมีการขนส่งยาต้านพิษอย่างเร่งด่วน โดยใช้สุนัขไซบีเรียสฮัสกี้เป็นหมาลากเลื่อน ซึ่งทั้งหมดสามารถใช้เวลาเพียง 5 วันครึ่งเท่านั้น ทำให้สามารถช่วยผู้คนในเมือง Nome และ ชุมชนรอบข้างได้ หลังจากนั้นไม่นานความนิยมของไซบีเรียนฮัสกีจึงเริ่มมากขึ้น และ เริ่มแพร่ไปที่ประเทศแคนาดา รวมถึงในปีค.ศ.1930 American Kennel club จึงได้รู้จักสุนัขพันธุ์นี้อย่างเป็นทางการ
ลักษณะทางกายภาพ
ชื่ออื่น Chukcha, Chuksha, Keshia
ชื่อเล่น ไซบี, ฮัสกี้
ถิ่นกำเนิด ประเทศรัสเซีย (ไซบีเรีย)
น้ำหนัก เพศผู้ น้ำหนักประมาณ 20-27 กิโลกรัม
เพศเมีย น้ำหนักประมาณ 18-25 กิโลกรัม
ส่วนสูง เพศผู้ 21-23½ นิ้ว
เพศเมีย 20-22 นิ้ว
ลักษณะขน ขน 2 ชั้น ฟูแน่น และ ไซบีเรียน วูลี่โค้ด
สีขน ดำ เทา ทองแดง บนพื้นขาว และ ขาวล้วน
ดวงตา ดำ น้ำตาลอัลมอนด์ ฟ้า เขียว (สีเดียวกัน, ข้าวละสี, หรือ 1ข้างมี 2 สี)
ลักษณะใบหู หูตั้ง จึงไวต่อสิ่งเร้า และ มีประสาทหูที่ดี
ลักษณะจมูก จมูกยาวได้รูป มีเนื้อที่ต่อมการรับกลิ่นเยอะ เฉลี่ยแล้วมีถึงประมาณ 130 ตร. ซม. นอกจากนี้ สุนัขยังมีเส้นประสาทการดมกลิ่นมากกว่ามนุษย์มาก คือ มนุษย์มีเส้นประสาทดังกล่าว 5 ล้านเซล แต่สุนัขมีถึง 125 ล้านเซล – 220 ล้านเซล อีกทั้งจมูกที่เปียกยังช่วยให้การดมกลิ่นดีขึ้น โดยจะช่วยซึมซับกลิ่นที่ล่องลอยในอากาศ และ ส่งต่อไปยังเนื้อเยื่อรับกลิ่นภายในจมูก รวมถึงไล่กลิ่นเดิมที่ตกค้างอยู่ออกไปได้
