” พอเริ่มจัดบ้านก็เหมือนเริ่มฝึกตัวเองไปเรื่อย ๆ บ้านโล่งขึ้นก็ทำให้มีสมาธิกับงานที่ทำได้มากขึ้นด้วย ” คำบอกเล่าของ คุณเก๋-ศิริกุล ปัตตะโชติ เจ้าของ บ้านทาวน์เฮ้าส์ ที่โอบกอดด้วยกลิ่นดอกไม้จากภาพวาดของเธอที่ลอยประทะกับความสดชื่นของฤดูใบไม้ผลิในนิวยอร์ก
ในฤดูใบไม้ผลิวันที่อากาศดีมีแดดอ่อน ๆ ต้นไม้เริ่มมีสีเขียวให้เห็น ดอกไม้ถูกนำมาปลูกหน้าบ้าน ทางเท้าเริ่มเต็มไปด้วยสีสันและคนเดินถนน ถึงแม้ปริมาณผู้คนบนทางเท้าจะไม่ได้เปลี่ยนแปลง แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดน่าจะเป็นบรรยากาศสดใสร่าเริงหลังจากฤดูหนาวอันยาวนาน จนทำให้การมาของอากาศอุ่น ๆ เป็นสิ่งที่ชาวนิวยอร์กตั้งหน้าตั้งตารอคอย บ้านทาวน์เฮ้าส์
วันนี้ my home พาเดินไปในย่าน Chelsea ซึ่งเป็นสถานที่ตั้งของ The High Line สวนสาธารณะบนทางรถไฟเก่ายกระดับอันเป็นที่รักของนิวยอร์กเกอร์รวมไปถึงนักท่องเที่ยวจากทั่วโลก แต่ก่อนที่เราจะถูกอากาศดี ๆ และแสงแดดดึงดูดให้เดินไปจนถึงสวนนั้น เรากลับเดินเลี้ยวเข้าสู่ บ้านทาวน์เฮ้าส์ ที่อยู่ระหว่างทาง หลังจากเดินวนขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นบนสุด คุณเก๋-ศิริกุล ปัตตะโชติ ก็ยืนรอต้อนรับเราอยู่หน้าประตู เมื่อเราก้าวเท้าเข้าไปในบ้านสไตล์ Loft ของคุณเก๋และคุณ Keith เราพบว่าบรรยากาศสดชื่นของฤดูใบไม้ผลิไม่ได้มีอยู่แค่เพียงนอกบ้านเท่านั้น หน้าต่างบานใหญ่เปิดพาให้แสงแดดรำไรเข้ามาอยู่ในห้องรับแขกเพดานสูงที่ตกแต่งแบบเรียบง่ายด้วยโซฟากับโต๊ะรับแขกอย่างละชิ้น และภาพวาดดอกไม้บนผนังที่เป็นฝีมือของคุณเก๋เอง
“ เรื่องเริ่มจากเมื่อ 10 ปีที่แล้วที่มาเที่ยวนิวยอร์ก แล้วก็พบว่านิวยอร์กไม่ได้เป็นแค่เมืองท่องเที่ยวทั่ว ๆไปแต่มีสเน่ห์อะไรบางอย่างให้อยากค้นหา ประกอบกับตอนนั้นมีปัญหาสุขภาพทำให้เดินทางไม่ได้ไปช่วงหนึ่ง ไม่ได้กลับไทยแล้วก็ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่นานกว่าที่คิดไว้ จนกลายเป็นตกหลุมรักแล้วก็อยู่ยาวมาจนถึงตอนนี้ ”
“ พอเราไม่สบายก็เริ่มวาดรูป จริง ๆ แล้วชอบวาดรูปตั้งแต่อยู่เมืองไทยแต่ไม่ได้ทำจริงจัง ส่วนใหญ่จะวาดเมื่อเดินทาง เป็นการวาดสิ่งที่เราเห็นเก็บไว้อย่างพวกอาคารสถาปัตยกรรมต่าง ๆ ทั้งเก่าและใหม่ พอมาอยู่ที่นี่ก็เริ่มให้เวลากับการวาดรูปและตั้งใจกับมันมากขึ้น เริ่มวาดดอกไม้ที่ชอบ ดอกไม้ที่วาดก็เป็นเหมือนการนำความทรงจำ ความผูกพัน ความประทับใจในอดีตที่มีความเกี่ยวข้องของบุคคลและสถานที่มาเล่าในรูปแบบของเรา ”
คุณ Keith เล่าให้เราฟังว่าอยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่ปี 1993 ได้พบเห็นความเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในนิวยอร์กและย่าน Chelsea ด้วยตาของตนเอง จากพื้นที่ที่เกือบจะเรียกได้ว่าเสื่อมโทรมเต็มไปด้วยปัญหายาเสพติด สู่สวรรค์ของศิลปินในยุค 90’s ศิลปินมีชื่อหลายคนวนเวียนผ่านเข้ามาและย้ายออกไปจากตึกนี้และบ้านรอบ ๆ พร้อมกับการพัฒนาของเมืองอย่างรวดเร็วในไม่กี่ปีที่เปลี่ยน Chelsea ให้กลายเป็นย่านที่ราคาแพงที่สุดแห่งหนึ่งของนิวยอร์ก
“ ด้วยความที่อยู่มานานมากก็เก็บของเอาไว้ในบ้านจนมันเยอะและเริ่มรก บ้านเองก็เริ่มเก่า จนกระทั่งวันหนึ่งเจ้าของตึกที่ให้เช่าก็เข้ามาซ่อมบ้านให้ ทำให้ต้องเก็บของและย้ายไปอยู่ที่อื่นชั่วคราว พอเริ่มเก็บของออกไปทิ้งได้พร้อม ๆ กับที่ได้อ่านหนังสือ ‘Good Bye Things : The New Japanese Minimalism ‘ ของซะซะกิ ฟุมิโอะ รวมกับแรงบันดาลใจที่ได้รับจากวิธีการจัดบ้านของ คนโด มาริเอะ ก็ทำให้รู้สึกชอบบ้านที่โล่ง ๆ ของไม่เยอะ มีของใช้เท่าที่จำเป็น พอเริ่มจัดบ้านก็เหมือนเริ่มฝึกตัวเองไปเรื่อย ๆ บ้านโล่งขึ้นก็ทำให้มีสมาธิกับงานที่ทำได้มากขึ้น ถ้าเป็นภาษาอังกฤษก็น่าจะเรียกว่า เปลี่ยนแปลงจาก anxiety ไปสู่ tranquility ”
