ห้องโถงที่ด้านหลังดูโปร่งด้วยการกรุกระจกบานใหญ่พร้อมกรอบไม้ตีตาราง เข้ากันดีกับกำแพงอิฐสีขาว เฟอร์นิเจอร์ไม้แบบแอนทีค และความนุ่มละมุนของแดดอ่อนๆ ที่ลอดผ่านผ้าม่านโปร่งลายดอกไม้เข้ามาตกกระทบที่พื้น ทำเอาเราหยุดนิ่งไปพักใหญ่ เริ่มไม่แน่ใจว่าภาพที่เห็นแบบนี้ส่วนหนึ่งของเครื่องหยุดเวลา หรือนี่คืออาการของการตกหลุมรักกันแน่
ผลักประตูไม้ด้านหลังออกไปจะพบกับพื้นที่โซนเอาท์ดอร์ มีบ้านหลังน้อยสีขาวกับประตูสีแดงสดใส เรียกว่าแทบจะเป็นแบบเดียวกันกับหน้าร้านเลย ก่อนที่ความสงสัยของเราจะทำงานหนักจนเกินไป ก็มีคำเฉลยลอยมาตามลม “อ๋อ หลังนี้มิ้วตั้งใจว่าจำลองร้าน under the tree ร้านแรกมาไว้ที่นี่ค่ะ เราเปิดร้านนี้เป็นสาขาที่ 3 แล้ว แต่ก็ยังนำเอาความเป็น under the tree สาขาแรกตามไปด้วยทุกที่เลย เหมือนมีบ้านมาอยู่ใกล้ๆ เราตลอด เห็นแบบนี้แล้วมิ้วเองก็อุ่นใจค่ะ”