/ พบจิกา คือหุบเขาที่กว้างใหญ่และสวยที่สุดในภูฏาน มีความสูงกว่า 3,000 เมตร ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ อากาศที่นี่หนาวเย็นถึงขั้นติดลบ หิมะตก เวลานอนต้องคอยเติมฟืนตลอดทั้งคืน เพราะความหนาวเย็น /
-3-
จากทิมพูเข้าสู่วันที่ 3 ฉัน เฮ็ม และ พีดี ซึ่งกลายเป็นเพื่อนกันไปแล้ว พากันออกเดินทางไปยังหุบเขา พบจิกา (Phobjika) การเดินทางไปที่นั่นไม่ง่ายเลย ตามเวลาจริงควรจะถึงภายใน 6 ชั่วโมง แต่ช่วงที่ฉันเดินทางที่นี่กำลังอยู่ในช่วงซ่อมแซมขยายถนน จึงมีการปิดเปิดถนนเป็นช่วงเวลา บางช่วงเราต้องรอเป็นชั่วโมงเพื่อรอเวลาถนนเปิด แต่ละจุดจะมีคุณป้าเปิดเพิงขายอาหารรับประทานง่ายอย่างโมโม่ ข้าวราดแกง
ถนนที่นี่ขรุขระและแคบ บางส่วนเป็นลูกรัง นั่งหัวโยกเยกไปตลอดทาง บางจุดเจอหินแหลมทิ่มยางแตก ต้องเสียเวลาเปลี่ยนยาง ส่วนด้านล่างมองไปเป็นเหวลึกสุดลูกหูลูกตา แถมคนที่นี่ขับรถแซงกันตรงทางโค้งอีกต่างหาก ฉันถามไกด์ว่ามีอุบัติเหตุบ่อยไหม เพราะดูน่าหวาดเสียว เขาบอกเราว่าถ้าสำหรับคนท้องที่นั้นมีบ่อย แต่สำหรับนักท่องเที่ยวไม่เคยเกิด เพราะระวังความปลอดภัยกันอย่างที่สุด
เราใช้เวลากว่า 9 ชั่วโมงกว่าจะถึงจุดหมาย แต่ไม่มีความน่าเบื่อระหว่างทางฉันพบเพื่อนใหม่ เป็นชายชาวอเมริกันที่เกษียณตัวเองในวัย 37 ปีเพื่อออกเดินทาง ในขณะที่เพื่อน ๆ หาว่าเขาบ้า แต่การพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเขาทำให้เราชัดเจนในตัวเอง และรู้ว่าแก่นของชีวิตที่เหลืออยู่จะไปทางไหน
พบจิกาคือหุบเขาที่กว้างใหญ่และสวยที่สุดในภูฏาน มีความสูงกว่า 3,000 เมตร ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ อากาศที่นี่หนาวเย็นถึงขั้นติดลบ หิมะตก เวลานอนต้องคอยเติมฟืนตลอดทั้งคืน เพราะความหนาวเย็น ที่นี่จึงปลูกได้แต่หัวมันและหัวไชเท้า ซึ่งชาวบ้านจะนำไปขายที่ตลาดและส่งขายที่อินเดีย
ท่ามกลางความหนาวเย็นของที่นี่กลับเป็นบ้านที่ดีให้กับ ยัค (yak หรือจามรี) และ ทุงทุง (black-necked crane หรือนกกระเรียนคอดำ) ซึ่งจะย้ายถิ่นมาอยู่ที่นี่ 6 เดือน และเมื่ออากาศที่นี่อุ่นขึ้นก็จะบินไปอยู่ที่ทิเบตอีก 6 เดือน
เฮ็มเล่าว่า ก่อนลาจากไปทิเบต พวกมันทั้งฝูงจะบินวนกันอยู่หลายรอบ เวลากลับมา ก็จะส่งจ่าฝูงบินมาดูที่ทางก่อน แล้วค่อยทยอยอพยพมากันทั้งฝูงเช่นเคยเพื่อให้คนและนกอยู่ร่วมกันได้ ทางการจึงซ่อนสายไฟฟ้าของหมู่บ้านไว้ใต้ดินทั้งหมด ช่วยไม่ให้ทุงทุงบินไปชนจนอาจตายได้ แถมทุงทุงยังเป็นนกที่มีรักเดียวใจเดียว ถ้าคู่ของตัวเองตายก็จะอยู่เป็นโสดไปตลอด
ชีวิตเส้นทางจากพบจิกาสู่ วัดกังเตกมปา (Gangtey Goemba) อารามในนิกายยิงมาปะ (Nyingmapa) ที่ใหญ่ที่สุดในภูฏานเป็นเส้นทางเดินธรรมชาติระยะทาง 4.5 กิโลเมตร เฮ็มบอกว่าคนที่นี่เดินกันเก่ง เพราะรถโดยสารสาธารณะมีน้อย ในจังหวัดอื่น ๆบางครั้งคนเดินกันเป็นกิโลเพื่อไปให้ถึงจุดหมาย ส่วนที่ทิมพูไม่มีใครนั่งแท็กซี่คนเดียว ส่วนมากจะหาคนไปทางเดียวกันแล้วหารค่าใช้จ่ายกัน
ที่วัดฉันได้พบลามะชั้นผู้ใหญ่ ท่านทำพิธีให้พรธงมนตร์ที่ฉันนำติดตัวไปด้วยท่านบอกว่าธงมนตร์นี้ต้องแขวนไว้ในที่ที่มีลมพัด มนตราศักดิ์สิทธิ์ที่เขียนไว้บนธงจะได้ปลิวไสวลอยไปไกลแสนไกล