ANALOG REVIVAL

มีใครจําเจ้าตลับเล็ก ๆ ขนาดเท่าฝ่ามือท่ีมีม้วนเทปบรรจุอยู่ภายในได้บ้าง เราต้องนําดินสอมาหมุนๆ เพื่อกรอไปที่เพลงโปรด (จําได้ว่าต้องเอาปากกาเคมีขีดไว้ว่าตรงไหนคือเพลงโปรด) ที่เราอัดรวมเพลงที่ชอบเป็นชั่วโมง ๆ สําหรับนําไปเปิดบอกแทนความในใจให้คนที่เราแอบชอบ เจ้าตลับที่ว่านั้นเรียกว่า “เทปคาสเส็ต” และถ้าคุณจำได้ ผมเชื่อว่าคุณน่าจะมาจากยุค 90

เทปคาสเส็ตเป็นนวัตกรรมท่ีเปลี่ยนผ่านจากการอ่านความส่ันสะเทือนในร่องเสียง เป็นการอ่านคลื่นแม่เหล็กจากแผ่นเทปแทน ส่งผลให้เทปเพลงมีราคาถูกและพกพาง่ายกว่าแผ่นเสียง นี่จึงเป็นเหตุผลให้ได้รับความนิยมสูงสุดแซงหน้าสื่อเล่นเพลงประเภทอื่นๆอย่างไม่เห็นฝุ่น แต่ความรุ่งโรจน์มักอยู่ได้ไม่นาน เมื่อคอมแพ็กต์ดิสก์วางตลาด คุณภาพของยุคแอนะล็อกที่เทียบกันไม่ได้กับยุคดิจิทัลทําให้เทปคาสเส็ตเพื่อนยากเลือนหายไปจากความทรงจําในที่สุด

เมื่อปีกลายผมได้พบกับเจ้าเทปเพลงน้ีในงานเทศกาลดนตรีแห่งหน่ึงอย่างไม่น่าเชื่อ! ไม่ใช่เทปเก่ามือสอง แต่เป็นศิลปินหน้าใหม่ที่ออกซิงเกิลโดยการอัดเพลงสองสามเพลงลงบนเทปคาสเส็ตแล้ว นําออกจําหน่าย มันจี๊ดมาก! เพราะไม่ใช่เพียงความแปลก แต่นี่คือความถวิลหาบางสิ่งที่ไฟล์ดิจิทัลให้ไม่ได้ เชื้อเชิญเหล่าแฟนเพลงให้จับจองเป็นเจ้าของ อย่างไม่กลัวว่าจะหาเครื่องเล่นไม่ได้เอาเสียเลย

นอกจากเสียง White Noise ในเนื้อเทปอันเป็น เอกลักษณ์แล้ว ใครจะไปเชื่อว่าศิลปินหลายคน เลือกที่จะออกซิงเกิลบนเทปเพลงเพื่อป้องกันการ เผยแพร่อย่างผิดกฎหมาย (ซึ่งก็ทําได้ แต่จะต้องใช้เวลาและความพยายามมากกว่าแค่การก๊อปปี้ ไฟล์) เพราะถ้าจะออกแผ่นเสียงก็มีราคาแพงเกินไป การอัดเทปจึงเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า ส่วนเจ้าเสียงแกรกกรากที่เคยถูกตีความว่าเป็นเสียงรบกวนขณะเล่นเทป ใครจะเช่ือว่าจะเป็นซาวนด์ท่ีคอเพลงยุคปัจจุบันต้องการ

บางคร้ังคุณค่าของบางสิ่งไม่สามารถวัดได้ด้วยตัวเลข เทปคาสเส็ตคือตัวอย่างของการกลับมาอย่างที่ผู้คิดค้นก็นึกไม่ถึง กลิ่นอายของแอนะล็อก ในยคุ 90 จะกลับเป็นเรื่องใหม่ในวันที่ดิจิทัลครองโลก นี่จึงเป็นข้อพิสูจน์ที่ชัดเจนว่าเทปคาสเส็ตไม่เคยตายอย่างท่ีใครต่อใครคิดกัน แต่แค่จําศีลและรอวันกลับมา

เรื่องและภาพ : วุฒิกร สุทธิอาภา